Er zijn verschillende soorten honing te winnen, waarvan de imkers het overschot op het eigen gebruik graag met een eigen etiket in de verkoop brengen. Imkeren is een hobby, waaraan geen geld te verdienen valt, maar waar men met de verkoop van de honing en aanverwante artikelen de onkosten gedeeltelijk bestrijdt.

De bijen verzamelen de nectar uit de bloemen. Deze nectar bevat veel suikers, maar merendeel (50 tot 80%) water. De nectar wordt door de bijen in de raat opgeborgen en ingedampt door ventileren, zodat een honing ontstaat. Honing bestaat voor het grootste deel uit de suikers fructose en glucose, verdere bestanddelen zijn water, enzymen, hormonen, vitaminen en zuren. Als het watergehalte te hoog is gaat de honing gisten. Goede honing heeft daarom een laag watergehalte (maximaal 20%). Wanneer de nectar voornamelijk van één soort bloemen komt, geeft men de honing de naam van die bloem. Elke honingsoort heeft een eigen specifieke smaak, geur en kleur.

De meest voorkomende honingsoorten die bij ons in de vereniging gewonnen worden zijn:

a)	Fruithoning	Wordt in het voorjaar gewonnen op de appel- en perenbomen. (een lichte geurige honing met een specifieke smaak)
b)	Voorjaarshoning	Komt van alle in het voorjaar bloeiende planten en bomen. (vroeg soort bloemenhoning van alle vroegbloeiende bomen en gewassen. Het mengsel van de vele soorten nectar maakt de honing rijk aan mineralen, organische zuren en enzymen)
c)	Acaciahoning	Op de acacia gewonnen tijdens de bloei. (Prachtig goudkleurige honing met een zeer zachte smaak)
d)	Lindehoning	Op de linde gewonnen tijdens de bloei. (Helder geel gekleurd en zeer geurig, met een lichte mintachtige nasmaak)
e)	Zomerhoning	Tijdens de zomermaanden gewonnen op alle dan bloeiende planten en bomen. (honingsoort van verschillende bloemen, zoals de voorjaarshoning , maar aangezien de zomerbloeiers meestal krachtiger van geur zijn, is de zomerhoning iets sterker van smaak dan de voorjaarshoning)
f)	Boshoning	Gewonnen in diverse maanden van het jaar in een bosrijke streek. (donkerder van kleur en kruidiger van smaak)
g)	Heidehoning	Op onze schaarse heidevelden wordt nog steeds heidehoning gewonnen. Begin augustus begint de bloei van de dopheide en later komt de caluna tot half/eind september. Een moeilijk te winnen honingsoort, omdat in het najaar veel vliegbijen sneuvelen in de spinnewebben tussen de heideplanten. Bovendien moet de heide goed nat geweest zijn anders geven deze bloemen geen nektar. Ook is de honing moeilijk uit de raat te winnen, omdat ze bijna gelei-achtig van substantie is. (donkere honing met een sterke kruidachtige smaak)
h)	Koolzaadhoning	Komt van de nu schaarse koolzaadvelden in de polders en in het noorden van het land. Het zijn dan in het voorjaar schitterende grote gele vlakken als ze in bloei staan. (een licht gekleurde honingsoort, die snel kristalliseert en zacht van smaak is met een lichte frisse nasmaak)
i)	Klaverhoning	Is tegenwoordig gezien de geringe stikstofbemesting op de weilanden weer in nederland te winnen. (roomkleurige honing met een zeer zachte smaak)

Er zijn nog meer nederlandse soorten honing, zoals die van de paardebloem of van boekweit e.d..
Er is ook buitenlandse honing op de markt, met een zware tropische smaak of van hier onbekende bloemsoorten. Buitenlandse honing is vaak goedkoper, maar ook vaak slechter van kwaliteit.Men weet niet of er mee geknoeid is (te oud, te veel verwarmd of suikerwater aan toegevoegd e.d.).Honing heeft van nature een enigzins lastige eigenschap: zij kristalliseert. De ene soort wat sneller dan de andere, heidehoning en acaciahoning kristalliseren pas na lange tijd.
Bijna alle soorten honing zijn ook in geroerde vorm te verkrijgen. Dat wil zeggen dat voordat de honing gaat kristalliseren ze koud geroerd wordt tot een smeuige massa, die niet meer kristalliseert en als boter op het brood gesmeerd kan worden. Het is dus dezelfde honing als de vloeibare versie en men kan ze dan ook weer vloeibaar maken door ze licht te verwarmen. Nooit warmer dan 40 graden celcius, anders gaan de enzymen en vitaminen verloren, dus ook nooit in de magnetron.
Honing blijft wel 2 jaar zijn kwaliteit behouden. Daarna is ze nog goed te gebruiken, maar de enzymen en andere goede werkstoffen zijn dan wel bijna verdwenen. De imkers noemen dat “bakkershoning”, het verhitten van deze honing maakt niets meer uit voor de kwaliteit, de smaak blijft dan nog redelijk.

Hoe kouder de honing staat, des te eerder ze gaat kristalliseren, de beste bewaartemperatuur is gelijk of iets boven kamertemperatuur.
Geroerde honing kan men beter koel bewaren, anders wordt ze weer vloeibaar en zal dan toch kristalliseren.

Een imker heeft een hekel aan de uitspraak: “honing versuikert”; hij zal altijd zeggen dat de honing kristalliseert. “Versuikeren” zou de gedachte kunnen oproepen dat er bietensuiker is toegevoegd en zijn honing is een zuiver natuurprodukt met natuurlijke suikers, waarmee niet geknoeid wordt.

Aan honing wordt vaak ook therapeutische waarde toegekend. Dit wordt vaak sterk overdreven, maar gezegd moet worden dat de honing al duizenden jaren in medicijnen voorkomt. Met name de lindehoning kan verlichting geven bij hoest, verkoudheid en hoofdpijn. Wie kent niet het glaasje warme melk met honing als slaapmiddel. Honing werkt verzachtend voor keel en luchtwegen, stimuleert de werking van maag en darmen, heeft een positieve invloed bij infectieziekten en bij verhoogde bloeddruk en kan bovendien mensen van allergie afhelpen. Honing wordt makkelijk in de bloedsomloop opgenomen en bevat op antibiotica gelijkende stoffen. Honing op open wonden bevordert de genezing en voorkomt infectie. Er zijn maneges, die honing kopen tegen hoest bij paarden.

Bovendien zijn er al tientallen eeuwen cosmetische middelen waarin honing is verwerkt. Omdat de honing zijn diensten bewees bij wonden is men het ook gaan gebruiken bij de verzorging van de huid. Het ontsmettende vermogen en de sterk hygroscopische eigenschappen houdt de opperhuid zacht en soepel.
De tegenwoordige recepten voor honingbaden, honingmaskers en honingcremes zijn dan ook veelal gebaseerd op recepten uit lang vervlogen tijden, want de Babyloniers, de Egyptenaren, de Grieken en de Romeinen hadden baden van melk en honing.
(voor een vol bad met water heeft men 1 1/2 ltr melk en 1 1/2 kopje honing nodig)

Wie kent niet “mede”, de honingdrank uit de kruiswoordpuzzels. Mede is een van de oudste, wellicht de oudste alcoholhoudende drank. De naam is ook al stokoud, want het is afgeleid van het Indiase woord modju, zoals het ook in Indonesia heet. In Griekenland heet mede, methu en in Duitsland meth.

Dat honing in talloze recepten bij de voeding voorkomt hoeven we niet te vertellen. In elk kookboek vindt u vele recepten, die met honing bereid worden.

Dit was enige productinformatie, als u nog meer wilt weten van honing is er een leuk boekje in de handel geschreven door Greet Buchner.
Het heet “Het Honingboek” uitgeverij DE DRIEHOEK/Amsterdam ISBN 90 6030 294x.

Dat honing gezond is en een aantal stoffen bevat, die een heilzame werking voor de mens hebben, zal elke imker kunnen bevestigen. Bijna iedere imker, die de honing aan de deur verkoopt, heeft wel een paar klanten die beweren dat honing helpt bij gezondheidsproblemen. Honing als huismiddel geniet zo enige bekendheid.

Dat honing stoffen bevat, die een medicinale werking hebben is ook bekend, maar daar is door de medische wetenschap nog nooit veel aandacht aan geschonken. In 1989 echter heeft dr. L.R. Croft van de universiteit van Salford in Engeland onderzoek gedaan naar het bestrijden van hooikoorts met honing. Hij kwam tot de conclusie dat voor 76% van de patienten, die aan zijn onderzoek hadden meegedaan echte honing, van de plaatselijke imker, een probaat middel was om hooikoorts volledig te bestrijden. Een absolute voorwaarde is, dat de honing moet zijn gewonnen binnen een afstand van 10 km van de woonplaats van de hooikoortspatient en dat de honing echte imkershoning moet zijn, zonder toevoegingen en verhitting.

Hooikoorts heeft de naam een onschuldige kwaal te zijn. Het varieert van licht ongemak tot een hinderlijke irritatie, die zich in de maanden mei tot en met juli voordoet. Toch is hooikoorts niet ongevaarlijk. Het kan leiden tot astma.

Dr. Croft vermeldt in zijn onderzoeksrapport dat hierdoor in Engeland jaarlijks 2170 mensen sterven. Het aantal neemt de laatste jaren nog toe, vooral bij kinderen. De schatting is dat een van de 10 slachtoffers een kind is.

Hooikoorts komt over de hele wereld voor. In Amerika lijdt bijna 15% van de bevolking aan deze kwaal.

Hooikoorts
Het is bekend dat hooikoorts wordt veroorzaakt door stuifmeel van planten, heesters en bomen.
Tijdens de bloei wordt het stuifmeel, ook wel pollen genoemd, door de wind meegenomen en via onze ademhaling komen wij er mee in aanraking. Hooikoortspatienten hebben een verhoogde gevoeligheid voor pollen. Zij reageren extreem als ze met stuifmeel in aanraking komen.
De slijmvliezen in de neus raken geïrriteerd en men begint veelvuldig te niezen. De slijmvliezen raken ontstoken en zwellen op, waardoor ademhaling via de neus onmogelijk wordt. Ook het oogvocht kan niet meer worden afgevoerd, zodat de patient last krijgt van tranende ogen. De oogleden zwellen op en raken al gauw geïnfecteerd. De symptonen maken de patient astmatisch waardoor slaapstoornissen ontstaan met alle gevolgen vandien.

Medicijnen
Er zijn in de loop der jaren verschillende medicijnen ontwikkeld, die hooikoortspatienten moeten helpen. er kwam zelfs een hooikoorts helm op de markt, een soort pastic kap met ingebouwde luchtfilter. Het apparaat kwam niet in trek omdat het bij het eten en slapen moest worden afgezet en patienten het niet prettig vonden om met zo’n ding op te lopen.
De verschillende soorten medicijnen hebben allemaal bezwaren. Ze zijn meer gericht op het bestrijden van de symptonen dan dat ze de oorzaak wegnemen. De verschillende bezwaren zijn: gevaarlijke bijverschijnselen, beperkte plaatselijke werking, kosten en moeilijk toe te dienen, waarbij moet worden opgemerkt dat niet elk medicijn dezelfde bezwaren heeft.

Honing
Bijen verzamelen nectar en stuifmeel uit bloemen.
De nectar en de stuifmeel worden apart in cellen van de raten opgeslagen. Nectar wordt honing en de stuifmeel wordt gebruikt als voedsel voor de larven. Bij het verzamelen en opbergen van de nectar komt al een deel van de stuifmeel in de honingcellen terecht. Als de imker de honing oogst komt er een groot deel stuifmeel in de honing terecht. De met honing gevulde raten worden in een soort centrifuge geplaatst en door de ronddraaiende beweging wordt de honing uit de cellen van de raten geslingerd. De in de raten aanwezige stuifmeel wordt er zo ook uitgeslingerd en komt uiteindelijk met de honing in de pot terecht, die de imker te koop aanbiedt.
In de honing zitten allerlei stoffen, die heilzaam zijn voor de mens. Voor hooikoortspatienten zijn er volgens dr. Croft twee stoffen die voor deze mensen waardevol zijn. Het gaat om de aanwezigheid van stuifmeel en een stof, die door de bijen aan de honing wordt toegevoegd als een soort natuurlijk conserveringsmiddel.
Vooral het effect van de stuifmeel is eenvoudig te verklaren. Door vroegtijdig en alle dagen een kleine hoeveelheid honing te consumeren krijgt de patient ook een miniscule hoeveelheid stuifmeel binnen en wordt er immuniteit opgebouwd. Als de bloeimaanden komen en de lucht weer stuifmeel gaat bevatten zijn de slijmvliezen gewend aan de stoffen waarop ze anders overmatig reageren, geïrriteerd en ontstoken raken.

Honingkuur
Een honingkuur tegen hooikoorts helpt alleen als aan een paar belangrijke voorwaarden wordt voldaan. De honing moet echte imkershoning zijn en dan ook gewonnen binnen een straal van maximaal 10 km van de woonplaats van de patient. De patient moet tenminste elke dag een flinke theelepel honing eten. Liefst het hele jaar door, doch zeker vanaf januari/februari tot na de zomer. Honing uit de winkel of honing die op andere plaatsen is gewonnen helpt niet, omdat daar niet stuifmeel inzit die voor de immuniteit zorgt.

Het onderzoek van dr Croft, die bij zijn onderzoek ook eerdere studies over de geneeskrachtige werking van honing bij patienten met astmatische aandoeningen heeft betrokken, heeft erkenning gevonden en aangetoond dat de oude imkers gelijk hadden met hun beweringen dat honing helpt.