Effect van Reiki op hemoglobine en hematocriet
Wendy Wetzel, een gediplomeerd verpleegkundige, beschrijft in haar artikel "Reiki Healing: A Physiologic Perspective" een experiment dat ze heeft uitgevoerd om de effecten van Reiki te testen. In het onderzoek wordt een groep van 48 personen aan een experiment onderworpen (de experimentgroep) en ter verificatie van de verkregen resultaten wordt een groep van 10 personen genomen die niet deelneemt aan het experiment (de controlegroep). Van beide groepen worden voor en na het experiment bloedmonsters genomen. Van deze monsters wordt vervolgens het hemoglobine- en het hematocriet gehalte gemeten.
Hemoglobine is dat gedeelte van de rode bloedcellen dat zuurstof vervoert. Hematocriet is een maat voor de verhouding tussen de rode bloedcellen en het totale volume van het bloed.
De 48 personen in de experimentgroep namen deel aan een reikitraining en de 10 personen van de controlegroep niet. Bij 13 van de 48 personen werd vervolgens een duidelijke stijging van het hemoglobine- en hematocrietgehalte gemeten terwijl de overige 25 personen een daling lieten zien. Bij de 10 personen in de controlegroep werd geen verandering van enige betekenis gemeten. Er wordt vanuit gegaan dat een daling of stijging van de gehaltes consistent is met het doel van reiki: een harmoniserende werking op individuele basis.

Eén van de personen in de experimentgroep had zelfs een stijging van 20%. Ze bleef daarom zichzelf behandelen met Reiki en na drie maanden was dit niveau nog niet gedaald en was zelfs nog verbeterd. Deze verbetering kwam haar erg goed uit omdat zij last had van bloedarmoede.

Een ander experiment met een aan Reiki verwante techniek laat zien dat Reiki het hemoglobine gehalte in het bloed kan laten toenemen. Een medicus, Otelia Bengssten, M.D. voerde een onderzoek uit met een groep van 79 patiënten. De patiënten hadden uiteenlopende aandoeningen waaronder pancreatitis (ontsteking van de alvleesklier), hersentumor, emfyseem, endocriene aandoeningen (d.w.z. met inwendige afscheiding in de bloedstroom), reumatische artritis (gewrichtsontsteking) en chronische hartaandoeningen. Aan 46 patiënten werd reiki gegeven terwijl de overige 33 als controlegroep fungeerden. Het effect bij de experimentgroep was zo sterk dat zelfs kankerpatiënten die werden behandeld met medicijnen die verlaging van de hemoglobine waarden in het bloed als bijwerking kunnen hebben, hier een stijging lieten zien. Bij een meerderheid van de patiënten trad een duidelijke verbetering van de symptomen op en in enkele gevallen verdwenen deze zelfs helemaal.

Beide bovenstaande experimenten tonen aan dat Reiki behandelaars in staat zijn om met reiki feitelijke biologische verbeteringen teweeg te brengen en niet alleen maar een gevoel van welbehagen te creëren.

Effecten van handoplegging bij stress
In het St. Vincent's medical Center in New York is een expiriment met handoplegging gehouden. Het experiment werd uitgevoerd door Janet Quinn, assistent manager van de afdeling Zorg aan de universiteit van South Carolina. De opzet van dit experiment is zo gekozen dat het placebo effect wordt uitgesloten. 30 hartpatiënten ondergingen een psychologische test met 20 vragen om hun stressniveau te meten. Daarna werden zij behandeld door een groep die was getraind in handoplegging. Een controlegroep van patiënten werd ook behandeld door een groep "nephealers" die de behandeling exact zo uitvoerden als de echte healers. Bij de groep die werd behandeld door de echte healers daalde het stress niveau met 17 procent na slechts 5 minuten behandelen. Bij de groep die door de nephealers werden behandeld had de "behandeling" geen resultaat.

Effect van Reiki op wonden
Daniel Wirth van Healing Sciences International in Orinda, Californie voerde een strikt gecontroleerd experiment uit met een aan reiki verwante behandelmethode. Voor het experiment werd door een dokter bij 44 mannelijke medestudenten opzettelijk eenzelfde kleine verwonding aan de linker of rechterschouder aangebracht. Vervolgens kregen 23 van de 44 studenten een Reiki behandeling en de overige 21 studenten niet. De behandeling werd zodanig gegeven dat de mogelijkheid van een placebo-effect werd uitgesloten. Alle 33 studenten staken hun arm vervolgens door een gat in een wand. Voor diegenen die een werkelijke behandeling kregen zat in de andere kamer een behandelaar die van afstand (zonder aanraking) een behandeling gaf. Voor de 21 studenten die geen behandeling ontvingen, zat er niemand in de kamer.

Zowel de studenten als de controlerende arts kregen te horen dat het experiment bedoeld was om de elektrische geleiding van het menselijk lichaam te meten. Geen van de aanwezigen was op de hoogte van de werkelijk opzet van het experiment. Op de achtste en zestiende dag na de behandeling werden metingen gedaan naar de mate van herstel van de aangebrachte verwondingen. Na acht dagen waren de verwondingen bij de behandelde groep al voor 93.5% genezen terwijl de genezing bij de niet behandelde groep slechts 67.3% was.

Na zestien dagen waren deze verhoudingen 99.3% voor de behandelde groep en 90.9% voor de niet behandelde groep. Bij de evaluatie verklaarden de studenten dat zij niet van de ware opzet van het experiment op de hoogte waren en dat zij geen contact met de behandelaar hadden gevoeld. De mogelijkheid dat de verwachting van de student het genezingsproces zou kunnen beïnvloeden was hiermee uitgesloten.

Effect van Reiki op plantenzaden
Dr. Barnard Grad van McGill University in Montreal gebruikte zaden van gerst om het effect van psychische helende energieën op planten te kunnen meten.

De zaden werden in potten geplant en bewaterd met een steriele oplossing waarvan bekend is dat deze het ontkiemen en groeien van de zaden afremt. De planten werden verdeeld in twee groepen. Eén groep werd bewaterd met de steriele oplossing terwijl de andere groep werd bewaterd nadat de steriele oplossing 15 minuten lang was behandeld door een healer. De persoon die de planten het water gaf wist niet welke groep het behandelde steriele water en welke groep het gewone steriele water kreeg. De planten die het behandelde water kregen groeiden sneller, waren gezonder, produceerden 25% meer gewicht en hadden een hoger chlorofyl gehalte (bladgroen) dan de planten die het onbehandelde water kregen. Deze experimenten zijn herhaald in het laboratorium van Dr. Grad alsook in andere laboratoria.

Dr. Grad heeft vergelijkbare onderzoeken uitgevoerd met gewoon kraanwater en planten. De planten werden verdeeld in drie groepen waarvan één groep als controlegroep.

Eén groep kreeg kraanwater dat van te voren was behandeld door een behandelaar, één groep kreeg water dat van te voren op dezelfde manier werd "behandeld" door een ernstig depressieve patiënt en de controlegroep kreeg gewoon leidingwater dat met geen van de twee personen in aanraking was geweest. De planten die het water van de behandelaar kregen, groeiden duidelijk beter dan de planten uit de controlegroep en de planten die het water kregen van de depressieve persoon, groeiden duidelijk minder dan de planten uit de controlegroep. Deze experimenten op planten bewijzen niet alleen dat de resultaten niet kunnen worden toegeschreven aan het placebo effect, maar ook het aloude idee dat helende energieën voor toekomstig gebruik kunnen worden opgeslagen in water.

Effect van bidden op de groei van planten
In een experiment met psychische heler Olga Worrall gebruikte Dr. Rober Miller een elektromechanische omvormer om de microscopische groei van Rogge te kunnen meten. Het gebruikte apparaat had een nauwkeurigheid van één duizendste inch per uur. Dit houdt in dat wanneer de rogge groeit met een snelheid van 0,00254 cm per uur, dit door het apparaat wordt geregistreerd.

Dr. Miller zette het experiment op in zijn laboratorium en vertrok toen. Olga, die op ruim 700 km afstand van het laboratorium zat, werd door Dr. Miller gevraag om op een bepaalde dag om exact negen uur `s avonds te bidden voor de planten. Toen Dr. Miller de volgende dag terugkwam bekeek hij de meetresultaten en zag dat de Rogge tot negen uur 's avonds groeide met een snelheid van bijna 0.016 cm per uur. Vanaf 9 uur liep deze waarde op naar bijna 0.14 cm per uur, een stijging van ruim 840 procent! Deze versterkte groei hield aan tot de ochtend na het experiment en zakte daarna langzaam terug maar bleef boven de "normale" waarde van 0.016 cm per uur.

De "Spindrift" groep heeft uitgebreid onderzoek gedaan naar het effect van bidden op planten. Hun resultaten geven aan dat planten waarvoor gebeden wordt, altijd sneller groeien en gezonder zijn dan planten waarvoor niet wordt gebeden terwijl de omstandigheden voor beide groepen planten identiek zijn. Deze resultaten werden zonder uitzondering elke keer bereikt onafhankelijk van de afstand tussen de personen die het gebed uitvoerden en de planten.

Deze resultaten zijn ook te lezen in het boek van Robert Owen "Qualitative Research: The early years". Eén van de interessante conclusies uit hun onderzoek was dat het gebed het meeste resultaat had als werd gebeden voor de algehele gezondheid van de planten. Wanneer specifiek werd gebeden voor de groei van de planten werden minder gunstige resultaten behaald.

Nawoord
Er worden steeds meer experimenten uitgevoerd en wetenschappelijke theorieën ontwikkeld die reiki en aanverwante technieken beschrijven. De groeiende interesse en steeds gevoeliger meetinstrumenten stellen de wetenschap in staat om deze fenomenen beter te leren begrijpen, te verifiëren en te accepteren. Intussen zien we een toename in het gebruik van reiki en vergelijkbare technieken, zowel voor persoonlijk gebruik als door ziekenhuizen en artsenpraktijken.

De inzichten die de herontdekking van deze van oudsher bekende technieken ons opleveren, kunnen het lijden helpen verminderen en meer harmonie brengen op onze wereld.

Moge deze inzichten ons bemoedigen en inspireren het healing werk voort te zetten om zo onze medemens te helpen en gezamenlijk de aarde te helen.